بررسی امکان کشت پاییزه چغندرقند در منطقه فسا

به منظور بررسی امکان کشت پائیزه چغندرقند (Beta vulgaris L.) در مناطق مستعد استان فارس، این تحقیق به صورت آزمایش کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار از سال 1384 به مدت سه سال زراعی در منطقه فسا اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه تاریخ کاشت، پنج مهر، 25 مهر و 15 آبان در کرت اصلی، دو رقم چغندرقند مولتی‌ژرمBR1  و منوژرم رسول در کرت فرعی و سه زمان برداشت 10 اردیبهشت، پنج خرداد و 30 خرداد در کرت‌های فرعی فرعی بود که با هم مقایسه گردید. درطول دوره رویش یادداشت‌برداری‌هایی شامل، شمارش تعداد بوته، بوته‌های به ساقه رفته (بولتینگ)، بوته‌های گمشده و نمره رشد انجام شد. در زمان برداشت، پس از شمارش تعداد ریشه و توزین آن‌ها، نمونه خمیر برای تعیین درصد قند، میزان نا خالصی‌ها (پتاسیم، سدیم و نیتروژن آمینه) و قند ملاس تهیه شد. نتایج نشان داد که تیمارهای تاریخ کاشت، درصد بولتینگ را به طور معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد تحت تأثیر قرار می‎دهد. تاریخ کشت پنجم مهر دارای بیشترین درصد بولتینگ (409/18درصد) و تاریخ کاشت 25 مهر و 15 آبان به ترتیب با 420/5 درصد و 870/2 درصد کمترین درصد بولتینگ را داشتند. دو رقم BR1 و رسول از نظر درصد بولتینگ، عملکرد ریشه، درصد قند و عملکرد شکر سفید تفاوت معنی‌داری نشان ندادند. بیشترین درصد بولتینگ معادل 96/9 درصد مربوط به برداشت 30 خرداد، بود. بیشترین عملکرد ریشه و شکر سفید به ترتیب 486/58 و 36/5 تن در هکتار مربوط به تاریخ کاشت پنجم مهر و برداشت 30 خرداد بود. با توجه به افزایش عملکرد در تاریخ کاشت پنجم مهر و برداشت 30 خرداد استفاده از ارقام مقاوم به ساقه‌روی برای بهبود کمیت و کیفیت بیشتر محصول توصیه می‎شود.